München 7 juli 1974.
Het is kwart over 4 ‘s middags. De Duitsers vieren massaal hun onterechte overwinning op een fantastisch Oranje dat met totaalvoetbal de wereld heeft verbaasd. Duitsland is wereldkampioen voetbal. Hans is in tranen door zoveel onrecht. Ik ben in tranen door zoveel onrecht. Hoewel we toen nog niet op de hoogte waren van elkaars bestaan deelden we hetzelfde verdriet. Bij beiden ontwikkelde zich een mild trauma en weerzin tegen “De Duitsers”
Zwolle, medio augustus 1991.
Hans kwam de Enkschool binnen als nieuwe collega. We werden al snel meer dan gewoon collega’s. Hans was niet een doorsnee onderwijzer. Hij voldeed niet aan het oligate plaatje. Een uitermate betrokken persoon. Die omschrijving doet hem recht. Betrokken bij de leerlingen, de ouders, maar ook de collega’s. Zijn liefde voor het spelletje met de bal en met name Ajax smeedde een band tussen ons. Okay, eerlijk toegegeven, in zijn liefde voor het schaakspel kon ik hem niet volgen. Maar Cruijff was voor ons beiden een onaantastbaar icoon. Een held en voorbeeld. Ons orakel. We hebben samen vele uren doorgebracht zowel binnen als buiten de school. Ik ging mee naar het voetbalveld om zijn zoon te kunnen zien spelen. Van onderwijzer naar trotse vader.
Meppel, medio juni 1994.
De werkweek was weer een aanslag geweest op de gezondheid van de begeleiders. Natuurlijk was overmatig drankgebruik mede oorzaak van onze malaise. Ik bracht Hans terug naar Meppel. Hoofdpijn en lamlendigheid waren troef. Op de afrit naar Meppel-Noord stond een Duitse vrachtwagen. De chauffeur was de weg kwijt. Net zoals ons maar dan anders. Hij wilde naar Utrecht. In dat geval moest de beste man omkeren en zuidwaarts zijn reis voortzetten. “Utrecht? Immer gerade aus!” loog Hans en ik knikte instemmend. “Danke sehr!”, bedankte de man ons en reed vastberaden en opgelucht richting noorden. Wij hadden eindelijk wraak kunnen nemen voor het smadelijke verlies in 1974.
Apeldoorn 2014.
Ik ben op bezoek bij Hans. Het is prachtig weer en de tuin staat in volle bloei. Hans voelt zich slecht vandaag. Hij heeft pijn en is verdrietig. Hij vertrouwt mij toe vreselijk bang te zijn. “Ik ben geen echte kerel!”, zegt hij. Hans is in tranen door zoveel onrecht. Ik ben in tranen door zoveel onrecht. We kennen elkaar door en door.
24 februari 2016.
Vandaag zou Hans 56 zijn geworden. Het heeft niet zo mogen zijn. Lieve Hans. Mocht je die chauffeur tegenkomen? Biedt hem dan onze welgemeende excuses aan. En je weet het hè? Immer gerade aus. We spreken elkaar. Het ga je goed.
Guus Zuiderbaan
