Tijdnood
Onverbiddelijk glijden de seconden weg.
De stelling vraagt om een zet.
Het gedicht vraagt om dat ene woord.
Zetdwang, schrijfpijn.
De beste zet zit heimelijk verborgen.
Als onderdeel van een groter plan.
Gebonden aan het juiste moment van openbaring.
Getriggerd door de actie van die ander.
Het ware woord dient zich niet aan.
Het moet ontdekt, bevrijd worden.
Gedachten worden woorden.
Woorden worden verhalen.
En purist zoekt onverstoorbaar verder.
Verder, voortdurend schavend.
Op zoek naar volmaaktheid.
Terwijl de tijd dringt, aandringt.
Zesdaagse, schrijfpijn, tijdnood.
De tijd doodt, zuiverheid sterft.
De purist gaat ongemerkt door zijn vlag.
Maar vervolmaakt in stilte zijn werk.
HANS NOORDA
